Osoba będąca współwłaścicielem spółki jawnej, prowadząca działalność, chce zakupić 4 mieszkania w kamienicy z zamiarem późniejszego wynajmu. Czy bardziej opłacalne z punktu widzenia podatkowego, kosztów jest zakupienie nieruchomości prywatnie i np. zameldowanie się w lokalu, czy na firmę? Kiedy i w jakiej wysokości dla obu opcji powstaje obowiązek podatkowy, przyjmując również, że wartość mieszkań 1,2 mln zł zostałaby teraz pobrana przez wspólnika jako zaliczka na poczet zysku? Zasady funkcjonowania spółki jawnej Spółką jawną jest spółka osobowa*. Spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Spółka osobowa prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą. Stanowi to specyfikę spółki jawnej (osobowej). Nie jest to spółka cywilna, a której majątek spółki stanowi własność (współwłasność łączną wspólników). Spółka jawna należy do tak zwanych ułomnych osób prawnych. Podmiotowość prawna oznacza zdolność do bycia podmiotem praw i obowiązków, pośrednio także do bycia stroną różnego rodzaju postępowań. Cechą charakterystyczną spółki jawnej jest to, że majątek spółki jawnej stanowi wszelkie mienie wniesione jako wkład lub nabyte przez spółkę w czasie jej istnienia. Majątek spółki nie ma związku z prywatnymi majątkami jej wspólników. Wspólnicy maja prawo do zysku wypracowanego przez spółkę oraz posiadają w niej ogół praw i obowiązków( którym mogą swobodnie dysponować). Wspólnicy nie mają prawa do tego, by samodzielnie (bez innych wspólników) dysponować majątkiem spółki jak swoim majątkiem prywatnym. Każdy ze wspólników spółki jawnej ma prawo do równego udziału w zyskach i uczestniczy w stratach w tym samym stosunku, bez względu na rodzaj i wartość wkładu. Nie jest jednak współwłaścicielem majątku jaki nabywa spółka. Mając prywatny majątek, wspólnik może wnieść go do spółki, i wtedy właścicielem staje się spółka, lub pozwolić spółce korzystać z niego na ustalonych umownie zasadach, nie tracąc prawa własności. Odpowiedzialność wspólnika za długi spółki Dodam, iż w zakresie odpowiedzialności za długi spółki. ta odpowiedzialność wobec wierzycieli następuje w pierwszej kolejności z majątku spółki, a następnie z całego majątku osobistego wszystkich wspólników. Wspólnicy odpowiadają solidarnie za zobowiązania spółki. To powoduje, że możliwe jest sfinansowanie zakupu przez wspólnika nieruchomości w oparciu o pobrane ze spółki zaliczki na poczet zysku; w takim układzie zakupu dokonuje wspólnik i tylko on jest właścicielem nabywanych nieruchomości. Przy zakupie przez wspólnika (sfinansowanym jak wskazano wyżej) występuje taka zasada zakupu jak przy jednoosobowej działalności gospodarczej – gdzie przedsiębiorca nabywa majątek tylko dla siebie, nawet jak nabywa go do działalności. Tutaj majątek nabywałby wspólnik, a nie spółka. Fakt, że zakup byłby finansowany z zaliczek na poczet zysku, nie powoduje, że majątek staje się majątkiem spółki. Aby mieszkania stały się majątkiem spółki, zakup musiałby być dokonany przez spółkę (decyzja wszystkich wspólników). Zakup nieruchomości na wynajem przez spółkę jawną Wskazuje Pani, że osoba będąca współwłaścicielem spółki jawnej chce zakupić 4 mieszkania w kamienicy z zamiarem późniejszego wynajmu. Może to uczynić i będzie wyłącznym ich właścicielem. Jeżeli zakup dokonany miałby być „na firmę”, czyli przez spółkę, wymaga to zgody wszystkich wspólników i zakupu przez spółkę, dokonania zapłaty przez spółkę, faktury zakupu wystawionej na spółkę, umowy zakupu zawartej przez spółkę. Właścicielem zakupionych mieszkań byłaby spółka, a nie jej wspólnicy ani trym bardziej jeden z nich. Dla spółki mieszkania byłyby środkami trwałymi, które po wprowadzeniu do ewidencji środków trwałych mogłyby być amortyzowane (co stanowiłoby koszty uzyskania przychodu w przypadku uzyskiwania przychodu z ich najmu). Oczywiście spółka powinna mieć w zakresie swej działalności prowadzenie wynajmu nieruchomości na cele mieszkaniowe oraz jako lokale użytkowe. Opodatkowanie przychodów z najmu nieruchomości przez spółkę jawną Sama spółka jawna jest podatnikiem w zakresie podatku VAT. Przychody z najmu podlegałyby podatkowi VAT. W zakresie podatku dochodowego podatnikami są jej wspólnicy. Dla wspólników przypadający na nich dochód ze spółki jest dochodem z działalności gospodarczej. Na podstawie zapisów dokonanych w prowadzonej przez spółkę jawną księdze podatkowej każdy ze wspólników oblicza swój dochód z prowadzonej w formie tej spółki działalności gospodarczej, jako nadwyżkę przypadającej na niego (proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku) kwoty przychodów nad kosztami ich uzyskania (obliczonymi z zachowaniem tej samej proporcji). Tak uzyskany i obliczony dochód podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym na zasadach ogólnych. Stawka podatku zależna byłaby od dochodu uzyskanego przez wspólnika: w rachubę wchodzi stawka 18% – dochód do 85 528 zł oraz druga stawka 15395 zł 4 gr + 32% nadwyżki ponad 85 528 zł). Ponadto uchwalona została „danina solidarnościowa” – podatek przy bardzo dużych dochodach, np. 4% od nadwyżki ponad 1 000 000 zł w skali roku. Nie jest możliwa sytuacja, że zakupu dokonuje spółka, a dochód z wynajmu prowadzi tylko jeden ze wspólników na własny rachunek i dochody z tego tytułu opodatkowuje samodzielnie. Zameldowanie się w mieszkaniu nie ma znaczenia dla zasad wynajmu oraz zasad opodatkowania dochodu/przychodu z najmu. …........................... Limit roczny dla przychodów z najmu Zakup przez wspólnika do majątku własnego daje mu prawo decydowania o losie zakupionych mieszkań. UWAGA Zasady opodatkowania, jakie obowiązują w tym roku, ulegną diametralnym zmianom od 2019 r. Zgodnie z projektem nowelizacji ustaw o podatkach dochodowych od 2019 r. ma obowiązywać limit roczny dla przychodów z najmu, które mogą korzystać ze zryczałtowanej formy opodatkowania, w wysokości 100 tys. zł. Limit ten dotyczyć będzie łącznie małżonków, między którymi istnieje wspólność majątkowa. Zmiana ta ma ograniczyć stosowania tej formy opodatkowania tylko do podatników, którzy tego rodzaju przychody traktują jako dodatkowe źródło dochodów. Obecne przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych( PIT)nie wprowadzają ograniczeń pod względem ilości wynajmowanych mieszkań, które pozbawiłyby wynajmującego możliwości rozliczenia ryczałtem 8,5%. Dlatego dochód z czterech mieszkań, które będą przeznaczone na wynajem – może być zaliczony do odrębnego źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – o ile złożone byłoby w terminie stosowne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym a najem nie będzie realizował znamion działalności gospodarczej (wg obecnie obowiązujących przepisów). ALE Przepis art. 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (PIT) zawiera katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Określenie, z jakiego źródła pochodzi przychód, ma ogromne znaczenie dla ustalenia chociażby takich kwestii, jak ustalenie sposobu opodatkowania przychodu, możliwości odliczenia kosztów jego uzyskania itp. Jeden i ten sam przychód stanowić może przychód wyłącznie z jednego źródła. Nie jest możliwa sytuacja, w której ten sam przychód będzie np. zakwalifikowany częściowo do jednego źródła, a częściowo do innego. I tak zgodnie z art. 10 ust. 1 ww. ustawy odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 6 tego przepisu: pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3), najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6). Pojęcie działalności gospodarczej Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem „za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową, wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych – prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4–9 ustawy”. Tak więc działalność gospodarcza to taka działalność, która prowadzona jest: w celu osiągnięcia dochodu – przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu, w sposób ciągły – jednakże przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczność wykonywania działalności bez przerwy. Istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności celem osiągnięcia dochodu. Przy czym o ciągłości, w przypadku najmu, nie przesądza wynajmowanie danej nieruchomości przez kilka lat, lecz powtarzalność podejmowanych działań, w sposób zorganizowany – co oznacza, że podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym. Zauważyć należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależnia uznania danego działania za pozarolniczą działalność gospodarczą od faktu zarejestrowania (zgłoszenia do właściwego rejestru, np. CEIDG w przypadku osób fizycznych) tej działalności. Każde działanie spełniające wskazane wyżej przesłanki stanowi, w rozumieniu przepisów ww. ustawy, pozarolniczą działalność gospodarczą, niezależnie od tego, czy podatnik dokonał jej rejestracji. Jeżeli rozmiar, powtarzalność, zarobkowy charakter oraz zorganizowany sposób wskazują na znamiona działalności gospodarczej, to w takim przypadku wynajem nieruchomości spełnia przesłanki uznania go za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i winien zostać rozliczony na zasadach właściwych dla tej działalności. Przychody z najmu a podatek dochodowy W myśl art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą. Definicja najmu nie została zawarta w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Umowa najmu jest umową prawa cywilnego, regulowaną przepisami kodeksu cywilnego, zaś dochody z realizacji tej umowy są z woli ustawodawcy opodatkowane. Przychodem z najmu jest ustalony w umowie czynsz. Z treści art. 659 § 1 Kodeksu cywilnego wynika bowiem, że przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. W pewnym przypadku są podstawy do twierdzenia, że opisany najem spełnia przesłanki, o których mowa w art. 5a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pani podjęła decyzję o rozmiarze, decydując się na wynajem dwóch mieszkań, z tego jednego długoterminowo drugiego krótkoterminowo. Świadczy to o tym, że najem nie ma związku z okazjonalnym, przypadkowym charakterem, ale jest przewidziany w sposób zorganizowany dla co najmniej jednego z mieszkań. Fiskus uznał, że czerpie pani korzyści finansowe na szeroką skalę. Że pani działaniom towarzyszy zamiar wynajmowania co najmniej jednego mieszkania w celu zarobkowania, które wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Dlatego co najmniej jeden z posiadanych lokali uznany został za składnik majątku związany z prowadzoną działalnością gospodarczą polegającą na wynajmie tego lokal mieszkalnych, nawet jeśli pani nie dokona jej rejestracji. Z wykładni literalnej art. 10 ust. 1 pkt 6 wynika jasno, że wynajem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą nie jest przychodem z najmu, lecz z działalności gospodarczej. A o tym, czy mamy do czynienia z działalnością gospodarczą, czy też z najmem, decyduje spełnianie przesłanek określonych w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie decyzja podatnika, że nie będzie prowadził działalności gospodarczej polegającej na wynajmie kilku lokali mieszkalnych. Innymi słowy o tym, czy mieszkania będą wchodziły w skład majątku związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą polegającą na wynajmie mieszkań, nie decyduje wola podatnika, lecz to, czy najem mieszkań spełnia przesłanki definicji działalności gospodarczej zawartej w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Kiedy najem mieszkań spełnia przesłanki działalności gospodarczej? O tym, czy mamy do czynienia z działalnością gospodarczą, czy też z najmem, bynajmniej nie stanowią okoliczności określone przez samego podatnika, tylko spełnienie obiektywnych przesłanek określonych w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wynajem będący szeregiem cyklicznych, powtarzalnych, w sposób zorganizowany i ciągły czynności, podejmowanych w celach zarobkowych, prowadzony przy pomocy wyspecjalizowanych podmiotów, które do tego celu zostały zaangażowane – nosi cechy zorganizowania i ciągłości. Najem krótkoterminowy za pomocą pośrednika posiada wszystkie cechy działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ma charakter zarobkowy, jest prowadzony w sposób zorganizowany i ciągły, na własny rachunek i ryzyko. W związku z tym nie ma możliwości opodatkowania go na zasadach najmu prywatnego. Takie działania spełniają przesłanki prowadzenia działalności gospodarczej wymienione w art. 5a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co wyklucza prawo do opodatkowania przychodów z najmu w roku 2018 ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych w wysokości 8,5%. A to oznacza, że od momentu uzyskania przychodów wynajmujący niewmieszania właściciel będzie miał obowiązek opodatkowania ich jako przychodów z działalności gospodarczej, której definicja została zawarta w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Gdyby właściciel (wspólnik) prowadził formalnie zarejestrowana działalność gospodarczą wynajmu lokali mieszkalnych – to przychody uzyskiwane z tytułu wynajmu lokali mieszkalnych zaliczyłaby do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i musiałby opodatkować w sposób przewidziany dla tego źródła — czyli według stawki 18% z zastosowaniem kosztów uzyskania przychodów i odliczeniami od przychodu. Podstawą opodatkowania na zasadach ogólnych jest bowiem dochód, tj. nadwyżka przychodów nad kosztami ich uzyskania. Dochody z najmu łączy się z innymi dochodami opodatkowanymi wg skali podatkowej Opodatkowanie ryczałtem przychodów z najmu Od opodatkowanie ryczałtem 8,5% ma być możliwe tylko przy przychodach z najmu do kwoty 100 000 zł w skali roku. Przychód powyżej tej kwoty to opodatkowanie na zasadach ogólnych. Jakie zasady i stawki będą dla wynajmu mieszkań, okaże się dopiero po opublikowaniu zmian w dzienniku ustaw. O ile nastąpi to do 30 listopada – będą nowe zasady od Cena zakupu mieszkań niezależnie od tego, czy kupi to wspólnik, czy spółka, nie stanowiłaby bezpośrednio kosztów uzyskania przychów. W spółce kosztem byłyby odpisy amortyzacyjne oraz koszty utrzymania mieszkań. W razie opodatkowania w formie ryczałtu nie mamowy o kosztach. Stosownie do ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne: „Art. 12. 2. Podatek zryczałtowany, o którym mowa w ust. 1, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania. Art. 13. 1. Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne opłaconej przez podatnika, o której mowa w art. 27b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, jeżeli nie została odliczona od podatku dochodowego. Art. 13a. Do ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, obniżonego zgodnie z art. 13, stosuje się odpowiednio art. 27g ustawy o podatku dochodowym”. Przy najmie prywatnym i ryczałcie nie ma kosztów uzyskania przychodów, które wpływałyby na ustalenie podstawy opodatkowania. Odliczanie kosztów uzyskania przychodów byłoby możliwe, gdyby wspólnik prowadził formalnie zarejestrowaną działalność gospodarczą i opłacała podatek wg zasad ogólnych lub wybrał opodatkowanie na zasadach ogólnych (bez działalności gospodarczej). A zasady ogólne to stawka podatku na poziomie 18% i prawo do odejmowania od przychodu kosztów ich uzyskania. * Stan prawny z dnia r. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼

Wydatki na zakup samochodu można w 100 proc. rozliczyć w działalności, nawet jeśli jeździmy nim też prywatnie. Aktualizacja: 11.11.2019 09:42 Publikacja: 11.11.2019 00:01 Foto: Adobe Stock

^{Dokonując zakupu, możemy powołać się na naszą działalność i po otrzymaniu faktury, wliczyć wydatki w koszty uzyskania przychodu. Zdarza się jednak, że oprócz faktycznych wydatków dotyczących funkcjonowania działalności, przedsiębiorca wlicza w nie także swoje prywatne zakupy. Jakie są konsekwencje takiego działania? Czy warto brać fakturę na każdy towar?Zakupy jako przedsiębiorca - faktura na firmęZakup towaru lub usług na firmę jest możliwy tylko przez przedsiębiorcę, czyli osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną, która prowadzi we własnym imieniu działalność gospodarczą lub zawodową. W działalność firmy wpisane są koszty, które ponosi ona z tytułu funkcjonowania i koniecznych wydatków. Zgodnie z Artykułem 22 ust. 1 Ustawy o Podatku dochodowym od osób fizycznych: „Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów [...]”Takie koszty są potem rozliczane, jako koszt uzyskania przychodu i odliczenia od nich podatku VAT. Nie ma konkretnych wytycznych, co można uznać za tego typu wydatki, jednak wśród nich można wymienić:czynsz i opłaty dotyczące biura czy siedziby firmy,rachunki pokrywające koszty korzystania z internetu lub telefonu do celów firmowych,wydatki związane z transportem (bilety, koszty paliwa, opłaty parkingowe, zakup pojazdu),koszty zakupu sprzętu biurowego, sprzętu elektronicznego niezbędnego do pracy, mebli oraz wszelkich akcesoriów biurowych,wydatki związane z reklamą i działalnością w social kosztach firmy na pewno nie możemy uwzględnić:alkoholu,elementów wystroju biura, takich jak dzieła sztuki,prywatnego ubezpieczenia zdrowotnego,kursów na prawo jazdy, nawet jeśli przedsiębiorca będzie korzystał z uprawnień podczas wykonywania działalności,wynagrodzenia własnego,zakupu decyzji i weryfikacji kosztów poniesionych przez firmę najlepiej dokona księgowa lub sam fiskus. W przypadku, gdy nie spełniają one warunków, zostają odrzucane przez chcemy dokonać zakupów na firmę, przed zakupem musimy poinformować sprzedawcę, że transakcja będzie wymagała wystawienia faktury. Faktura stanowi dokument i dowód zakupu - posiada określone dane przedsiębiorcy, takie jak nazwę, adres i NIP. W momencie robienia zakupów w tej formie, przedsiębiorca traci swoje przywileje prywatne jako konsumentDokonując zakupów na swoje osobiste cele, jako osoba prywatna, jesteśmy określani mianem konsumenta, który zgodnie z Artykułem 22 kodeksu cywilnego: "Za konsumenta uważa się osobę fizyczną dokonującą z przedsiębiorcą czynności prawnej niezwiązanej bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową."Prawa konsumenta są szeroko regulowane przez Ustawę z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta. Gwarantuje ona przywileje oraz ustanawia zasady, do których należy się stosować przy dokonywaniu transakcji i wszelkich działaniach z nimi związanymi. Będąc przedsiębiorcą, także możemy być uznawani za konsumenta, jednak przy dokonywaniu zakupów nie możemy brać faktury na dane firmowe. Czy warto brać fakturę na towar? Przywileje konsumentówKonsumentom przysługują prawa, które nie dotyczą przedsiębiorców i wzięcie zakupów na fakturę wyklucza możliwość skorzystania z niektórych przywilejów. Osoba prywatna po dokonaniu zakupu na odległość, między innymi przez Internet, ma prawo do bezpłatnego zwrotu towaru bez podania uzasadnienia w ciągu 14 dni. Ten przepis chroniący nabywcę, nie jest stosowany do zakupów robionych przez przedsiębiorcę, który nie ma możliwości do darmowego zwrotu w określonym terminie, chyba że przepisy są osobno ustalone w regulaminie sklepu. Prawo do reklamacji przysługuje zarówno konsumentowi, jak i przedsiębiorcy, jednak różnią się zasady ich rozpatrywania. Konsument posiada prawo do reklamacji towaru przez dwa lata, w przypadku nowych towarów i roku, w przypadku towarów używanych. Sprzedawca musi przyjąć taką reklamację w obowiązującym czasie jej gwarancji. W przypadku przedsiębiorców, czas gwarancji towarów jest zazwyczaj dwukrotnie krótszy lub całkowicie nie występuje. W odniesieniu do nabywania towarów inne prawa dotyczą także konsumenta i przedsiębiorcy w zakresie rękojmi. Prywatny nabywca w ciągu dwóch lat od zakupu, gdy stwierdzi wadę fizyczną lub prawną w zakupionym przez niego towarze, może żądać wymiany, naprawy, zwrotu pieniędzy lub obniżenia ceny produktu. Jeżeli wadę zauważy przedsiębiorca, który dokonał zakupu na firmę, musi udowodnić, że odpowiednio zbadał produkt przed zakupem i nie było w nim stwierdzonej usterki lub w późniejszym czasie, gdy doszło do ujawnienia wady, zawiadomił niezwłocznie sprzedawcę. W praktyce sytuacja wygląda tak, że w większości przypadków przedsiębiorca traci prawo do rękojmi.}

Nie tylko zakup samochodu na firmę jednoosobową od osoby prywatnej uniemożliwia pełne odliczenie VAT-u. Jeśli właścicielem sprzedawanego auta jest inna osoba fizyczna, komisy samochodowe wystawiają faktury VAT marża – podatek od towarów i usług (do późniejszego odliczenia) dotyczy wysokości prowizji, a nie łącznej wartości

Przedstawione przez Panią zagadnienie zakupu i późniejszej sprzedaży nieruchomości należy rozpatrzyć na gruncie podatku VAT oraz podatku dochodowego od osób fizycznych. Fundamentalną zasadą w podatku od towarów i usług jest prawo podatnika do dokonania odliczenia kwoty podatku naliczonego. Zgodnie bowiem z brzmieniem art. 86 ust. 1 ustawy VAT w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Natomiast kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług lub z faktur potwierdzających dokonanie sprzedaży. Z powyższych przepisów wynika zatem, że prawo do odliczenia przysługuje w sytuacji spełnienia dwóch podstawowych warunków. Po pierwsze odliczenia może dokonać podatnik VAT. Po drugie zaś musi istnieć związek pomiędzy dokonanymi zakupami towarów lub usług, a wykonywaną działalnością gospodarczą. Ponadto podatnik który spełnia powyższe warunki, może dokonać odliczenia wyłącznie na podstawie faktury wystawionej przez sprzedawcę. Jeżeli nawet dana rzecz zostanie zakupiona w celu wykorzystywania jej do działalności gospodarczej, lecz nabycie nastąpi od podmiotu, który nie jest podatnikiem VAT (czyli od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej), to podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu dokonanego zakupu. Wynika to bezpośrednio z brzmienia art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy VAT, który stanowi, że „nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku”. Niewiele zmieni w tym zakresie zakup nieruchomości do majątku prywatnego, a następnie przekazanie nieruchomości do majątku spółki cywilnej. Należy bowiem zauważyć, że również w tym przypadku brak jest faktury VAT, co równocześnie oznacza brak możliwości odliczenia podatku naliczonego. Brak prawa do odliczenia podatku naliczonego na etapie zakupu nieruchomości powoduje jednak, ze podatek należny VAT nie wystąpi również w momencie sprzedaży tej nieruchomości. Jak bowiem wynika z treści art. 43 ust. 1 pkt. 10a ustawy VAT, zwalania się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W rezultacie zgodnie z zasadą neutralności podatku VAT jeżeli przy nabyciu nie doszło do odliczenia podatku VAT, to również przy sprzedaży tej nieruchomości nie dojdzie do powstania konieczności zapłaty podatku VAT. W zakresie podatku dochodowego w pierwszej kolejności należy wskazać, że spółka cywilna jest transparentna podatkowo. Oznacza to, że podatnikami podatku dochodowego są poszczególni wspólnicy, a nie sama spółka. W rezultacie określenie przychodów i kosztów wspólnika spółki odbywa się w oparciu o wielkość udziału w zysku spółki. Nabycie nieruchomości stanowi koszt podatkowy, o ile nieruchomość będzie związana z prowadzoną działalnością gospodarczą. Nabycie nieruchomości nie jest jednak ujmowane jednorazowo w kosztach podatkowych, lecz poprzez dokonane odpisy amortyzacyjne. Zgodnie z art. 22a ustawy PIT „amortyzacji podlegają, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania: 1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, 2) maszyny, urządzenia i środki transportu, 3) inne przedmioty – o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy podobnej”. Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 PIT „wartość początkową środków trwałych w przypadku ich nabycia ustala się na podstawie ceny ich nabycia”. „Za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług” (art. 22g ust. 3ustawy PIT). Zgodnie natomiast z treścią art. 22h ustawy PIT „odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji lub zbyto. W rezultacie warunkiem koniecznym dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest wprowadzenie nieruchomości do ewidencji środków trwałych”. W kwestii remontu nieruchomości istotne jest ustalenie, czy remont miał miejsce przed czy już po wprowadzeniu nieruchomości do ewidencji środków trwałych. Wydatki na przystosowanie danej rzeczy do wykorzystania na potrzeby działalności (także na remont) poniesione jeszcze przed wpisaniem jej do ewidencji środków trwałych zwiększają wartość początkową tej rzeczy. Potwierdza to wyrok NSA z 31 maja 2011 r., sygn. akt II FSK 25/10. Sąd uznał, że „koszty związane z kapitalnym remontem środka trwałego jako wydatki związane z doprowadzeniem tegoż środka do użytku w działalności gospodarczej spółki stanowią koszty związane z zakupem środka trwałego i uzasadniają je do zaliczania do wartości początkowej środka trwałego, a co za tym idzie, do sukcesywnego ich zaliczania do kosztów”. Wydatki na remont podlegają bezpośredniemu ujęciu do kosztów uzyskania przychodów, bez konieczności rozliczania ich w ramach odpisów amortyzacyjnych jeżeli są ponoszone w trakcie eksploatacji środka trwałego, a więc już po wprowadzeniu nieruchomości do ewidencji środków trwałych. W zakresie natomiast sprzedaży nieruchomości należy sięgnąć do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy PIT, w myśl którego „przychodem z działalności gospodarczej są przychody z odpłatnego zbycia: a) środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, b) składników majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, c) spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (chodzi o spółdzielcze prawa do lokali amortyzowane tzw. metoda uproszczoną) – wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą”. U przedsiębiorców opodatkowanych według skali podatkowej i podatkiem liniowym opodatkowaniu podlega dochód ze sprzedaży środka trwałego. Z art. 24 ust. 2 ustawy PIT wynika, że dochodem lub stratą z odpłatnego zbycia nieruchomości będącej środkiem trwałym jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych, powiększona o sumę dokonanych od tych środków odpisów amortyzacyjnych. Kosztem uzyskania przychodu, który jest brany pod uwagę przy ustalaniu dochodu, jest różnica między wartością początkową składnika majątku a sumą dokonanych odpisów amortyzacyjnych (art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy PIT). Sumę tę wyznaczają zarówno odpisy będące kosztami podatkowymi, jak i ich niestanowiące. Warto w tym miejscu również wskazać, że w przypadku sprzedaży niezamortyzowana wartość nieruchomości podlega zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Stanowisko takie zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia r. nr IPPB1/415-131/10-3/MT, gdzie czytamy: „Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. W myśl art. art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:a. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,b. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich do treści art. 24 ust. 2 pkt 1 powołanej ustawy u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa. Dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b), a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że w przypadku sprzedaży Nieruchomości Wnioskodawczyni zgodnie z art. 24 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowaną wartość Nieruchomości”. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼ Zapytaj prawnika - porady prawne online . Nk02uGz. 477 459 168 189 406 190 444 56 67

zakup gruntu na firmę czy prywatnie